استاد بزرگ

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم
یکى از مسائلى که مى‌خواستم از منظر نظام جامع تربیتى منهاج فردوسیان بدانم، مسئله‌ى حضور در انتخابات است.
١. حضور در انتخابات از منظر نظام جامع تربیتى منهاج فردوسیان چگونه است؟
٢. آیا انداختن رأى سفید در صندوق، کار ما را در قیامت راحت نمى‌کند که دیگر جواب رأى دادن به فردى که شایسته نبوده را ندهیم؟
٣. وقتى بین چند تا از کاندیداها اصلح را نیابیم چه کنیم؟ مى‌توانیم قرعه‌کشى کنیم؟
۴. اگر در بین کاندیداها اصلح وجود نداشته باشد و حتى صالح هم نباشد، باید بین غیرصالح و غیرصالح‌تر انتخاب کنیم؟
۵. اگر به جمع بندى‌نهایى براى انتخاب اصلح نرسیدیم، مى‌توانیم از لیست‌هاى مورد اعتماد و متدیّنینى امثال جامعه‌ى مدرّسین حوزه‌ى علمیّه‌ى قم مقدّس استفاده کنیم؟
۶. لطفاً اگر فرمایش خاصى دارید در مورد انتخابات بفرمایید.
با کمال تشکر

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
انتخابات از بدعت‌هایی است که بعد از استاد اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در جامعه‌ی اسلامی ایجاد شد. در دو رأی‌گیری اولیه که یکی در سقیفه و دیگری در شورای شش نفره اتفاق افتاد، مصیبت‌هایی به بار آمد که تا ظهور صاحب الامر (ارواحنا فداه) ادامه خواهد داشت و زخمی زده شد که هیچ کسی جز آن بزرگوار نمی‌‌تواند آن زخم را ترمیم نماید. اللهم عجّل لولیک الفرج

نظام اسلامی چه در «عصر حضور» و چه در «عصر غیبت» و چه در «عصر ظهور»، مبتنی بر اقبال مردم به رهبر واحد است و در مقابل، اداره‌ی تمام امور جاریه‌ی مملکت، بر عهده‌ی رهبر یا وکلای اوست.

به عبارت روشن‌تر، در حکومت اسلامی، باید مردم به یک نفر (در عصر حضور، معصوم و در عصر غیبت، فقیه جامع الشرایط) اقبال کنند و با او بیعت نمایند و او، باید برای اداره‌ی امور جاریه‌ی مملکت، وکیلی تعیین کند (مثل رئیس جمهور) و آن وکیل، جمعی را برای معاونت خود تعیین کند (مثل هیأت وزرا) و آنان برای خود، زیرمجموعه‌هایی برگزینند (مثل استانداران و فرمانداران) تا اوامر مملکت‌داری رهبر را تا اقصا نقاط مملکت اجرایی کنند.

نیز رهبر غیرمعصوم، باید برای تعیین قانون‌های مناسب و منطبق بر اسلام عزیز، وکیلی تعیین کند (مثل رئیس مجلس شورا) و آن وکیل، جمعی را برای معاونت خود تعیین کند (مثل نمایندگان مجلس) و آنان برای خود، زیرمجموعه‌هایی برگزینند تا نیازهای قانون‌گذاری مملکت به دقت و منطبق بر واقعیت‌ها انجام گیرد.

همچنین رهبر غیرمعصوم باید جمعی از معتمدین خود را که آشنا با فقه شیعه هستند، به سِمت نظارت بر قانون‌های قانون‌گذاران بگمارد (مثل شورای نگهبان) تا قانونی بر خلاف شرع انور وضع نکنند.

همچنین رهبر باید برای حل و فصل اختلافات جامعه بر طبق احکام عالیه‌ی اسلام، وکیلی تعیین کند (مثل رئیس قوّه‌ی قضائیه) و آن وکیل، جمعی را برای معاونت خود تعیین کند (مثل شورای عالی قضایی) و آنان برای خود، زیرمجموعه‌هایی برگزینند تا نیازهای قضایی مملکت مرتفع گردد.

همچنین رهبر باید فرماندهی اصلی سپاه اسلام را بر عهده داشته باشد و باید برای رسیدگی تخصصی به امور دفاع و رصد تحرکات دشمن، وکیل بگیرد (مثل فرمانده سپاه و فرمانده ارتش و فرمانده پلیس) و او باید برای معاونت خود، جمعی را تعیین کند (مثل شورای عالی دفاع) و آنان برای خود، زیرمجموعه‌هایی برگزینند تا نیازهای مملکت به محافظت از اشرار داخلی و خارجی مرتفع گردد.

و جمعی را وکیل کند که خطبه‌ی نماز جمعه بخوانند و جمعی را وکیل کند که امور حسبیه را متکفل باشند و جمعی را وکیل کند که مردم را با احکام اسلام آشنا سازند و جمع را وکیل کند که پاسخ شبهات را بدهند و جمعی را وکیل کند تا مفسدان اقتصادی را محصور کنند و …

پس در اسلام عزیز، «جمهوری اسلامی» به این معنی که الان در ایران رایج است، وجود ندارد؛ بلکه «حکومت اسلامی» وجود دارد؛ به این معنی که همه‌ی حاکمیت باید در اختیار ولی امر باشد و مردم، فقط باید اطاعت کنند و حق انتخاب ندارند. البته می‌توانند از عملکرد هر کدام از وکلا و کارگزاران حکومت اسلامی در نزد رهبر، شکایت کنند و رهبر، موظف به رسیدگی است. همچنین می‌توانند کارگزاران صالح را به رهبر یا در رده‌های پایین‌تر، به وکلای رهبر، معرفی نمایند تا از آنان در اداره‌ی امور مملکت استفاده نماید.
اما جواب سؤالات شما:

جواب ۱: از مقدمه‌ی بالا، معلوم شد که «انتخابات» در منظومه‌ی فکری منهاج فردوسیان، جایگاهی ندارد و فقط خواست معصوم یا ولی فقیه مهم است. البته امروزه که انتخابات، راهی برای یاری ولی فقیه در تعیین وکلای مناسب شمرده می‌شود، لازم است در انتخابات، شرکت کرده و به کسانی که منطبق بر ملاک‌های اعلام شده از سوی رهبر هستند، رأی بدهیم.

جواب ۲: در صورتی می‌توانید رأی سفید بیاندازید که نتوانید شخصی منطبق با ملاک‌های ولی فقیه بیابید؛ ولی اگر چنین شخصی را سراغ داشتید و به او رأی ندادید و رأی سفید انداختید، مسؤول و مورد مؤاخذه خواهید بود.

جواب ۳: «اصلح» به معنی کسی است که بیشترین ملاک از ملاک‌های اعلام‌شده از سوی ولی فقیه را دارا باشد. وقتى بین کاندیداها، اصلح به وکالت رهبری در قانون‌گذاری را نیابید، باید به کسی که ملاک‌های کمتری را دارد، رأی بدهید و اجازه ندارید از قرعه در این موقع استفاده کنید. ولی در بین کسانی که ملاک‌های مساوی دارند، می‌توانید از قرعه استفاده کنید.

جواب ۴: هر گاه بین کاندیداها، کسی که واجد شرایط و ملاک‌های اعلام شده از سوی ولی فقیه است، وجود نداشته باشد، باید رأی سفید بدهید و اجازه ندارید به غیرصالح رأی بدهید و همچنین نمی‌توانید از قرعه استفاده کنید.

جواب ۵: چه به جمع‌بندی شخصی برسید و چه نرسید،‌ می‌توانید به لیست‌های مورد اعتماد ولی فقیه،‌ رأی بدهید. ولی باید احراز کنید آن مجموعه‌ای که لیست می‌دهد، مورد تأیید و اعتماد ولی فقیه باشد. در هر حال، رأیتان، باید به افرادی باشد که برایتان محرز شده که می‌توانند وکیل ولی فقیه در مجلس قانون‌گذاری باشند.

جواب ۶: در پایان عرض می‌کنم: حضور در صحنه‌هایی مانند انتخابات، کمترین تشکر از خدای تعالی برای اهدای این نظام ارزشی و رهبر فرزانه به ماست و اجتماع قطرات، منجر به سیل عظیمی می‌شود که دشمن را مأیوس و دوستان اسلام در سراسر جهان را شادمان می‌سازد. ان شاء الله

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام

در منهاجیار دو مطلب منتشر شده است که ظاهراً در تضاد با هم قرار دارند.
مطلبی با عنوان «ترویج تشیع نانوشته» در تضاد با مطلبی با عنوان «تبرک و بوسیدن» قرار گرفته است.
در آن مطلب، سؤال‌کننده، بوسیدن ضریح را که از آیین‌های تشیع نانوشته است مثال زده است و شما در پاسخ نوشته‌اید که: پس به روشنی می‌توان نتیجه گرفت که عمل به آئین‌ها (همان تشیع نانوشته)، توسط اصحاب منهاج فردوسیان، ترویج و تأیید آن است و موجب دچار شدن به لعنت خداوندگار می‌‌شود.
ولی در مطلب دوم با اینکه سؤال‌کننده، همان مثال را آورده است شما نوشته‌اید که: بوسیدن ضریح، حدیث ندارد ولی از آنجا که بوسیدن در عرف جامعه، نوعی ابراز علاقه و ارادت محسوب می‌شود، بدون قصد ورود، اشکال ندارد.
مطلب دیگری که ممکن است از این مطالب نتیجه شود این است که می‌‌شود بسیاری از آیین‌ها مانند شهادت ثالثه، عَلَم‌گردانی، زنجیرزنی و حتی قمه‌زنی، پوشیدن مشکی در عزا و بسیاری از موارد دیگر را تحت عنوان «نوعی ابراز علاقه و ارادت عرف» مجاز دانست.
با تشکر

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
تضادی که توهم شده است، اینگونه حل می‌شود که در جواب اول، طرف سخن، اصحاب منهاج فردوسیان هستند که اعمالشان مانند گفتارشان، در نزد غیر منهاجی‌ها سند محسوب می‌شود. اینان بار سنگین مسؤولیت هدایت رفتاری جامعه را نیز بر عهده دارند. اما در جواب دوم، طرف سخن، عوام غیر منهاجی هستند. اینان اگر این ابراز علاقه‌ها را به قصد ورود انجام ندهند، اشکالی بر آنان وارد نیست. عدم قصد ورود به این معنی است که این عمل را جزء دین اسلام و تشیع اثنی‌عشریه نشمارند.

موفق باشید
حاج فردوسی

باسمه تعالی

سلام علیکم حاج فردوسی
وقت شما بخیر
نظر شما در رابطه با ازدواج موقت چیست؟ اکنون که مورد مناسب و هم کفو خود پیدا نمی‌کنیم، صلاح هست با خانواده صحبت کنیم و مساله ازدواج موقت را مطرح نمائیم؟ البته بصورت رسمی و ثبت دفتری. اگر موافق هستید در خانواده زمینه‌سازی و مطرح کنیم. منتهی نمی‌دانم بعدش دیگر کسی به بنده دختر می‌دهد یا نه و حرف و حدیث برخی مردم هم که دیگر جای خود دارد.
ولی به هرحال حکم، حکم اسلام است، و کسی که قدرت درک، فهم و پذیرشش را ندارد مشکل از خود اوست. بنده و جوان‌های امثال بنده که نباید تاوانش را پس بدهیم.
در جامعه‌ای که دستگاه‌ها و متولیان فرهنگی آن اگر در خواب غفلت نباشند حداقل می‌توان ادعا کرد در حال چرت زدن هستند چه کسی به دغدغه‌ها و تأکیدات رهبری معظم انقلاب در زمینه‌ی اهمیت مقوله‌ی فرهنگ و سبک زندگی اسلامی توجه می‌کند؟
مگر ازدواج موقت جزو سنت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نیست؟ مگر سبک زندگی اسلامی بر این نیست که اگر کسی شرایط ازدواج دائم را ندارد با ازدواج موقت آرامشی که مد نظر شرع انور است را برای خودش تأمین کند؟
تا چه زمانی و به چه دلیل به خاطر جهالت و کج‌فهمی عده‌ای عوام باید از این مسأله کوتاه بیائیم؟
فرهنگ کشور ما سال‌هاست دچار نفوذ دشمنان شده و به عبارتی در حد اعلای استحاله‌ی فرهنگی در سطح بالایی از جامعه هستیم. ازدواج سفیدی که امروزه در بدنه‌ای از جامعه و جوانان وجود دارد که از هر پلشت و سیاهی، سیاه‌تر است ثمره‌ی کدام فرهنگ است؟ مربیان اسلامی و علمای اعلام چرا به داد جوانان متدینی که بنای زندگی پاک و سالم و بر طبق موازین اسلامی دارند نمی‌رسند؟
حال که این میدان از حمایت‌های دولتی و روحی و روانی افراد تأثیرگذار در جامعه خالی است، چه اشکالی دارد حداقل خودمان فکری به حال خودمان کنیم و در خانواده، با نرمی و کلام متقن، آنها را قانع کنیم و دامانمان را از این زنگار و تفکرات واهی غرب‌زده حفظ کنیم؟!
خداوند بر توفیقات شما بیافزاید.
التماس دعا

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
اصل ازدواج موقت، شرعی است و هیچ شکی از ناحیه‌ی شیعه‌ی اثنی‌عشریه در مشروعیت آن وجود ندارد؛ هر چند اصحاب سقیفه، به پیروی از امامشان، این نحوه ازدواج را ازدواج نمی‌شمارند.
به هر حال پیش‌بینی می‌شود با توجه به بالارفتن سن ازدواج و گرانی کمرشکن و شیشه‌ای شدن دیوارهای حیا، چاره‌ای جز ترویج ازدواج موقت نیست. البته نهادهای رسمی مانند رادیو و تلویزیون، به خاطر ترس از فشار اصحاب سقیفه، نمی‌توانند مروّج و مبلّغ آن باشند ولی نهاد محترم روحانیت شیعه، می‌تواند در فرهنگ‌سازی ازدواج موقت و نجات جامعه از شهوت متراکم، قدم بزرگی بردارد.
زمانی در این کشور، حجامت کردن جرم بود، یعنی قانون منع حجامت در مجلس شورای ملی به تصویب رسیده بود؛ اما با تلاش گسترده‌ی جمعی از اطبّای سنتی، آن قانون پوسیده، ملغی گردید و موجی از پزشکان کلاسیک به صف حمایت از اعجوبه‌ی حجامت پیوستند و جامعه، پس از ده‌ها سال کثیفی خون، نفس راحتی کشید.
برای ازدواج موقت نیز چنین حرکت جهادی‌ای لازم است و جمعی خط‌شکن و کرّار غیر فرّار می‌طلبد. اگر تألیف کتاب‌های منهاجی و تحکیم پایه‌های علمی این نظام تربیتی نبود، خودم بیرق بر می‌داشتم و یک‌تنه به ترویج این سنت ناب اسلامی می‌پرداختم؛ ولی چه کنم که تدوین و تکمیل منهاج فردوسیان، دست و پای مرا بسته است.
در هر حال، شما می‌توانید اصل ازدواج موقت و ناچاری خودتان از انتخاب این گزینه را برای خانواده توضیح دهید و اگر مورد مناسبی سراغ دارید،‌ با هماهنگی آنان و به صورت رسمی، اقدام کنید.

موفق باشید
حاج فردوسی

در مطالب گذشته، روشن شد که یک‌ششم از روایات مفاتیح الحیاه، ضعیف یا نامعتبر یا مشکوک است. این در حالی است که ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) بر گرفتن علم از منبع و مجرای درست، تأکید داشته‌اند. امام باقر (علیه‌السلام) در معنی آیه‌ی شریفه‌ی «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ»‏ می‌فرمایند: «عِلْمُهُ الَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ». (کافی، محدث کلینی، جلد ‏۱، صفحه‌ی ۵۰، بَابُ النَّوَادِرِ)
ترجمه: در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ که می‌فرماید: انسان باید به خوراکش نگاه و دقت کند، فرمودند: یعنی به دانشش که از چه کسی می‌گیرد باید دقت کند.

شاید این سؤال پیش آید که چه اشکالی دارد از احادیث عامه در تدوین برنامه‌ی زندگی شیعیان استفاده شود؟ در جواب، فقط به ذکر یک حدیث از امام صادق (علیه‌السلام) بسنده می‌کنیم که می‌فرمایند:

«لَا خَیْرَ فِیمَنْ لَا یَتَفَقَّهُ مِنْ أَصْحَابِنَا یَا بَشِیرُ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ إِذَا لَمْ یَسْتَغْنِ بِفِقْهِهِ احْتَاجَ إِلَیْهِمْ‏ فَإِذَا احْتَاجَ إِلَیْهِمْ أَدْخَلُوهُ فِی بَابِ ضَلَالَتِهِمْ وَ هُوَ لَا یَعْلَمُ». (کافی، محدث کلینی، جلد ‏۱، صفحه‌ی ۳۳، بَابُ صِفَهِ الْعِلْمِ وَ فَضْلِهِ وَ فَضْلِ الْعُلَمَاءِ)
ترجمه: در کسی از اصحاب ما که فهم عمیق از دین نداشته باشد، خیری نیست. ای بشیر، همانا مردی از ایشان (یعنی شیعیان) اگر به فهم دینی خودش (بر طبق آنچه از ائمه‌ی طاهرین علیهم‌السلام رسیده) بی‌نیاز نشود، محتاج آنان (= عامه) خواهد شد، پس چون محتاج آنان شود، او را در گمراهی خودشان ـ به طوری که متوجه نشود ـ داخل خواهند کرد.

با توجه این فرمایش نورانی رئیس مذهب حقّه‌ی جعفری، اگر برای سیراب کردن عطش معنویت‌خواهی جامعه‌ی شیعیان، دست به دامان روایات مخدوش و مغشوش عامه شویم، از جایی که نفهمیم و متوجه نشویم، در گمراهی آنان شریک شده و جامعه‌ی شیعه را شریک خواهیم کرد.

چه نیازی است که از روایات اصحاب سقیفه در تدوین برنامه‌ی زندگی اصحاب غدیر استفاده شود؟! جایی که حدیثی ضعیف و مخدوش است، بهتر است از نقل و ابتناء بر آن پرهیز گردد؛ چرا که امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند:«الْوُقُوفُ عِنْدَ الشُّبْهَهِ خَیْرٌ مِنَ الِاقْتِحَامِ فِی الْهَلَکَهِ وَ تَرْکُکَ حَدِیثاً لَمْ تُرْوَهُ خَیْرٌ مِنْ رِوَایَتِکَ حَدِیثاً لَمْ تُحْصِهِ». (کافی، محدث کلینی، جلد ‏۱، صفحه‌ی ۵۰، بَابُ النَّوَادِرِ)
ترجمه: توقف در نزد شبهه، بهتر از فرو رفتن در هلاکت است و اگر حدیثی که روایت آن برایت ثابت نشده را واگذاری و نقل نکنی، بهتر است از روایت کردن حدیثی که بر همه‌ی جوانب آن (از جمله، صحیح بودن صدورش) احاطه نداری.

البته نمی‌توان نویسندگان مفاتیح الحیاه را به تعمّد بر گمراه کردن جامعه‌ی شیعی با تزریق روایات ارباب سقیفه متهم نمود؛ ولی این سهل‌انگاری، قابل چشم‌پوشی نیست و اگر کسی بفهمد و فریاد نزند، در گمراه شدن جامعه شریک است.

و الحمد لله
حاج فردوسی

سلام خدمت حاج فردوسی و دوستداران آن
سوال بنده این است نهایت دیدگاه منهاجیون چیست؟ یعنی اگر جامعه‌ای این نیاز را در خود کشف و به سمت آن حرکت کرد در نهایت یک جامعه منهاجی کجا قرار می‌گیرد؟ نهایت دیدگاه منهاجیون و دیدگاه یک جامعه منهاجی در این دنیا چگونه است؟ یعنی یک منهاجی به دنبال تشکیل یک ارتش و نظام قوی برای حضرت امام عصر نیست؟ منظور بنده هدف جمعی از کل این مسیر است.
و سوال دیگر اینکه گفته شده در طریق منهاج داوری لازم نیست و قضاوت نباید باشد خب در این جامعه چگونه بین دو نفر و مشکلات، تصمیم درست اتخاذ می‌شود در حالی که قاضی وجود ندارد؟ بنده از یکی از اصحاب منهاجی سوال کردم و این چنین شنیدم که یک منهاجی نباید قاضی شود یا داوری کند.
اگر در پرسش سوالات، مشکلی بود حاج فردوسی عزیز تصحیح بفرمایند با تشکر از وقت جنابعالی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب سؤال اول: هدف از زندگی دنیوی در نزد منهاجی، داشتن زندگی آزاد از فشارهای درونی و برونی بر مسیر طاعت حق تعالی است. اما از بعد جمعی و در مسیر ظهور، باید توجه داشته باشید که لشکر را فرمانده انتخاب می‌کند. بر ما این است که خودمان را به صورت فردی، با تهذیب نفس و اصلاح دیدگاه‌ها و اعمال، آماده کنیم؛ ولی انتخاب شدن در لشکر آن حضرت، بسته به نظر آن جناب است و ما نمی‌توانیم پیشاپیش، تصمیم بگیریم.

جواب سؤال دوم: بله آن منهاجی درست گفته است، منهاجی شغل قضاوت بر نمی‌گزیند چون در روایات ما، از قاضی شدن نهی شده است. ولی اگر روزگاری جامعه، همگی منهاجی شدند، نیازی به قضاوت نخواهد بود و اگر نیاز باشد، از باب اضطرار، گروهی باید به این کار، مشغول گردند.
البته توجه داشته باشید که سراسر جامعه، فقط در زمان ظهور، منهاجی خواهد بود و قبل از آن، احتمالش در حد محال است. و قضاوت در عصر ظهور، با قضاوت در عصر غیبت، فرق اساسی دارد و احتمالش هست که اصلاً کراهتش برداشته شود.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام
تا چندی قبل، تأییدیه‌ی برخی علما و مراجع تقلید بر منهاج فردوسیان در پایگاه منهاجیار قرار داشت و خودم بارها به آن مراجعه کرده‌ بودم؛ ولی مدتی است حذف شده است،
۱. چرا حذف شده است؟
۲. از کجا می‌توانم دوباره به آن دسترسی پیدا کنم؟ برای یکی از دوستانم می‌خواهم.
متشکرم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: چنان که قبلاً هم نوشتیم، سیاست کلی ما در انتشار «منهاج فردوسیان»، این است که با ارائه‌ی «منطق قوی و مستدل»، مایه‌ی جذب جان‌های آگاه و دل‌های مشتاق به کمال و سعادت باشیم، نه با دستاویزهای حاشیه‌ای یا انحرافی. برخی از دستاویزهای حاشیه‌ای و انحرافی را در گذشته ترک کرده بودیم، مثل یاد کردن از مؤلف منهاج فردوسیان با عناوین و القاب؛ و نوشتیم که این شیوه، یک روش مخفی برای بت‌تراشی بوده و نتیجه‌ی الهی در پی ندارد.

همچنین انتشار دستاوردهای اصحاب منهاج فردوسیان از سیر تکاملی بر طبق این نظام تربیتی را نیز از دستاویزهای حاشیه‌ای برشمردیم و ترک کردیم.

یکی دیگر از این دستاویزهای انحرافی، به رخ کشیدن آمارها بود؛ به این جهت که آمارهای مختلف از استقبال مردم، موجب می‌شود تا دیده‌ی بصیرت مراجعه‌کنندگان تار شده و با این استدلال که «حتماً درست هستند که اینقدر مراجعه‌کننده دارند»، از مسیر درست استدلال، منحرف می‌گردند، ارائه‌ی هر گونه آمار چشمگیر نیز ترک شد تا کسی تحت تأثیر آمار، به منهاج فردوسیان گرایش پیدا نکند.

از دیگر دستاویزها برای اثبات حقانیت منهاج فردوسیان، استناد به تأییدیه‌ی علما و مراجع معظم تقلید بود. این تأییدیه‌ها نیز حذف گردید تا اعتماد به تأییدیه‌ی علما و مراجع تقلید، جای مطالعه‌ی دقیق و عمیق منطق منهاج فردوسیان را نگیرد.

تکیه کردن بر نظر علما و مراجع معظم تقلید، محقق کنجکاو را از جستجوی بی‌طرفانه باز می‌دارد و قدرت استدلالش به آیات و روایات معتبر را ضعیف می‌سازد و این، همان خطری است که نمی‌خواهیم کسی به آن گرفتار گردد.

پس تأییدیه‌های علما و مراجع معظم تقلید از نظرگاه عموم، حذف شد تا کسانی که جویای حقانیت منهاج فردوسیان هستند، به این‌طور حواشی مشغول نشوند، بلکه با ذهنی آزاد، مطالب را بسنجند و اگر آن را حقیقت یافتند، قبول کنند.

دلیل دیگر ما برای حذف تأییدیه‌های منهاج فردوسیان این است که «نظام جامع تربیتی منهاج فردوسیان»، مجموعه‌ای از واضحات و مسلّمات قرآن کریم و روایات معتبر اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) است و تأیید کردن غیرمعصومین بر آن، شاید نوعی توهین به قرآن و عترت شمرده شود. لذا برای دفع احتمال اهانت به ثقلین، از نشر اینگونه تأییدیه‌ها صرف نظر گردید.

علما و مراجع تقلید، می‌آیند و می‌روند، اما آنچه می‌ماند، تعالیم ثقلین است که تا روز قیامت، مسیر مستقیم برای رسیدن به تکامل و خوشبختی را به روی انسان‌ها گشوده است.

جواب ۲: این تأییدیه‌ها در صفحات اینترنتی مربوط به همان مرکزی که استفتاء کرده بود،‌ در اینترنت موجود است و می‌توانید با جستجوی پیشرفته، آن را پیدا کنید.

موفق باشید
حاج فردوسی